روشن است که این سخنان، پیشگویی از آینده و سرنوشت مخاطب است! اینکه مبدأ این پیشگویی کجاست و امام خمینی(س) از چه طریقی، از این موضوع اطلاع یافته است؟ معلوم نیست، اما همه کسانی که با سیره عملی امام از نزدیک آشنا هستند می‌دانند که او از بالاترین مراتب تقوا و مراقبت از قلم و زبان، بهره‌مند بود و از این‌رو، بدون حجتِ قطعی شرعی، مطلبی را نمی‌گفت و نمی‌نوشت. بنابراین می‌توان پیش بینی‌یاد شده را به دلائل ذیل دانست:

اول، امام خمینی(س) یقین داشته است که مخاطب، توصیه‌هایی را که در نامه ۱۳۶۸/۱/۶ به وی داشته را نخواهد پذیرفت و به آن عمل نمی‌کند.

دوم، مخاطب، در آینده، دچار لغزش، یا لغزش‌های خطرناکی می‌شود که آگاهی از آن برای آیندگان و جامعه اسلامی ایران ضروری است و در غیراینصورت، چنین مطلبی را بیان نمی‌داشت.

بنابراین، امام خمینی(س) با بصیرت الهی، به روشنی روزی را می‌دید که صحت انتخاب حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای(مد ظله العالی) که خود شایستگی او را برای رهبری جمهوری اسلامی احراز کرده و مقدمات آن را نیز فراهم ساخته است، از سوی آقای منتظری در کتاب انتقاد از خود به چالش کشیده می‌شود و بدین‌سان، مشروعیت نظام جمهوری اسلامی پس از امام خمینی (س) با مشکل مواجه می‌شود؛ از این‌رو تکلیف خود می‌دانست که مردم را آگاه کند.

کتاب پیش‌رو، این پیش‌بینی را دردو بخش تبیین می‌کند؛ ولی پیش از آن چند نکته در خور توجه‌اند:

یک. انگیزه مقابله با جریان سید مهدی هاشمی

در حال حاضر نیز که ایشان، نگارنده را به انواع تهمت‌ها، متهم ساخته، به لطف خداوند منان کینه‌ای نسبت به او در خود احساس نمی‌کنم، بلکه در دوران مسئولیت و درآغاز برخورد با جریان سید مهدی هاشمی تلاش امام خمینی(س)، بر آن بود که آقای منتظری را از این گرداب رهایی دهد، ولی او نخواست و یا نگذاشتند! به‌هرحال، در برخورد با جریان سید مهدی هاشمی که به برکناری آقای منتظری از قائم مقامیِ رهبری انجامید، انگیزه شخصی و نفسانی نداشتم.

دو. خطرناک‌ترین بیماری اخلاقی

خودبینی و خودپسندی، در میان بیماری‌های اخلاقی، خطرناک‌ترین آن‌هاست. این ویژگی اگر در کسی پیشروی کند، علاج‌ناپذیر بوده و هلاکت در پی خواهد داشت.

سه. توصیف امام خمینی از خود.

امام خمینی(س)، در وصیت‌نامه اخلاقی- عرفانی خود در شب ۲۷ آبان ۱۳۶۵ شمسی، خطاب به فرزندش مرحوم حاج سید احمد آقا(ره) خود را به گونه‌ای توصیف کرده که هر پژوهشگری در تفسیر آن مات و مبهوت می‌ماند، متن سخن امام، چنین است: وصیتی است از پدری پیر که عمری را با بطالت و جهالت گذرانده و اکنون به سرای جاوید می‌رود، با دست خالی از حسنات و نامه‌ای سیاه از سیئات، باامید به مغفرت الله و رجاء عفو الله است...

چهار. نقطه مقابل امام خمینی(س)

آقای منتظری از این منظر، درست در نقطه مقابل امام خمینی(س) قرار دارد، حتی کتابی که به فرزندش توصیه کرده هر وقت مصلحت دانست پس از مرگش منتشر کند و نام آن انتقاد از خود-عبرت و وصیت، است، به روشنی دلات دارد که روح حاکم بر سراسر کتاب، حق‌پنداری مطلق خود، و انتقاد از دیگران است، به باور نگارنده، مبدأ گرفتاری، و برکناری آقای منتظری از رهبری آینده جمهوری اسلامی، همین خصلت ناپسند است.

پنج. سرنوشت مقابله با رهبری مشروع جمهوری اسلامی

نگارنده سطور، نه امام خمینی(س) را معصوم می داند و نه خلف صالح او را؛ ولی بر این باور است که پس از معصومان(ع) امام خمینی(س) شایسته‌ترین فقیه برای رهبری جهان اسلام بود و پس از ایشان، کسی شایسته‌تر ازحضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای (مد ظله العالی )برای رهبری نیست، مشروعیت جمهوری اسلامی، پس از امام خمینی همچنان ادامه دارد و کسانی که با رهبری این نظام، چه دردوران امام خمینی(س) و چه پس از ایشان مخالفت کنند، عاقبت به خیر نخواهند شد.

نخستین چاپ کتاب «روشن‌بینی امام خمینی (ره) در نامه ۱۳۶۸/۱/۶» در ۳۴۲ قطع وزیری به بهای ۷۹ هزار تومان از سوی مؤسسه چاپ و نشر عروج (وابسته به مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)) راهی بازار نشر شده است.